Naar het nulpunt

Finisterre-Finisterre

Een halve rustdag vandaag. Het is een rustdag omdat we niet van onderdak wisselen en de rugzakken een dagje laten staan. Maar het is niet helemaal een rustdag, want vanuit het dorpje Finisterre waar we slapen, is het nog een kleine drie kilometer naar de kaap en vuurtoren. De eigenlijke plek van het ‘einde van de wereld’. 

We zijn allebei al vroeg wakker. Na een snel ontbijtje ‘thuis’ zijn we al om half negen op pad. Nog maar net de deur uit, komen we een medepelgrim tegen die tegelijk met ons in Peón in de herberg sliep. Dat was vlak voor Gijón. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Bijzonder dat je elkaar dan toch weer ziet. 

De wandeling naar de kaap is verder een eitje. Dat is fijn want daardoor zijn we er ver voordat de eerste tourbussen arriveren en het prullenwinkeltje open gaat. We kunnen op ons gemak genieten van het uitzicht en foto’s maken van het 0,000-kilometerpaaltje en van het monumentje voor de pelgrim. Dat is een bronzen schoen. Het was ooit gewoonte dat pelgrims hier hun oude kleren en verbrandden en na een duik in zee frisgewassen en gekleed weer huiswaarts keren. Rond het monumentje treffen we nog steeds achtergelaten wandelschoenen en half verkoolde kleding. 

Het voelt een beetje raar op deze plek. Eerst liepen we wekenlang naar Santigo en voelde dat als een soort eindpunt. Daarna liepen we richting Finisterre en voelde dat gisteren al als een soort eindpunt. Vandaag staan we dan echt op het einde van de wereld en dat voelt ook weer als een soort eindpunt. En steeds gaan we weer verder. Ook nu wacht ons nog een paar dagen lopen. Maar ook na Muxia zijn we weliswaar uitgewandeld, maar zit onze sabbatical er nog lang niet op. 

Voor de weg terug naar het dorp zijn er twee opties. Germaine kiest voor dezelfde weg als we gekomen zijn. Ik probeer een iets avontuurlijker rondwandeling. Die begint spannend met veel overgroeiing en prikstruiken maar wordt later toch een breed pad met prachtig uitzicht op de kust. 

Nadat we elkaar bij het appartementje wer gevonden hebben, is het tijd voor het rust-deel van deze rustdag: we gaan naar het strand. En voor het eerst deze reis is het ook echt strandweer. Inclusief goed smeren, en frisse duik en dan weer opdrogen op de handdoekje. Heerlijk ontspannend. En een top voorbereiding voor de laatste 2 etappes van onze pelgrimage. 

Kees