Het einde van de wereld

Cee - Finisterre

Het heeft iets magisch, aankomen in Finisterre. De Romeinen noemden dit uiterst westelijke puntje van Spanje de Finis Terrae, het einde van de wereld, waar de Mare Tenebrosum, de Zee van de Duisternis zoals ze de Atlantische Oceaan noemden, begon. Lange tijd werd gedacht dat de wereld hier werkelijk eindigde. 

Vandaag lopen we vanuit Cee, dat op de lijst van lelijke dorpen op de 2e plaats mag, na Abadín, naar dit kleine vissersstadje. Het is gelukkig veel beter weer dan gisteren, droog met af en toe zelfs wat zon 

Eerst naar Corcubión, aan dezelfde baai als Cee. Vele malen mooier, dit dorpje, met een prachtig kerkje. Als we naar het kerkje lopen roept een oud vrouwtje vanaf haar balkon dat de kerkklok niet goed loopt. Dat de pelgrims maar gewaarschuwd zijn. Hij slaat net 10 uur terwijl de klok op 5 uur staat, dus zoiets vermoedden we al.

Dan gaat het vanuit het dorp omhoog door een bos en vervolgens weer omlaag naar het volgende dorp mét een mooi strand. Daar houden we een korte pauze, zowaar in t-shirt. Dan weer een volgend dorpje door en aan het eind weer een klimmetje naar een bos. Het pad door het bos is prachtig, stenen muurtjes aan weerszijden die met mos zijn overgroeid, het zonlicht dat door de bomen op de varens valt. Maar het allermooist zien we aan het eind: de volle zee, badend in de zon. En als we dichterbij komen zien we een gigantisch zandstrand met op het eind Finisterre. Op het strand aangekomen trekken we onze schoenen en sokken uit en lopen verder op de waterlijn. Zo heerlijk om weer aan zee te zijn. Én dat de zon schijnt en de temperatuur aangenaam is. Na een picknick op het strand - met tóch nog een paar spatjes regen - lopen we naar Finisterre en naar ons appartement. Dat heeft uitzicht op zee, heerlijk. De dame van de Tourist Info, waar we toch nog maar even uit gewoonte een stempel halen, wijst ons op een prachtig strand aan de andere kant van het schiereiland, waar we de zon in de zee kunnen zien zakken. Daar gaan we zo heen, gewapend met een koude fles witte wijn en lekkere hapjes. Op naar de zonsondergang aan het einde van de wereld.

Germaine