Naar Cee, of naar zee

Hospital-Cee

Een verwarrende dag qua plaatsnamen vandaag. We lopen van het dorpje Hospital, waar geen ziekenhuis is, naar het plaatsje Cee, dat wel aan zee ligt. 

Maar voordat we daar aan kunnen beginnen, moeten we eerst in Hospital zien te komen. Niet per ambulance dus, maar gewoon met de bus. Het is een feestdag vandaag in de regio (San Juan) en dan rijden de bussen anders dan op een normale vrijdag. Dat weten alleen niet alle passagiers, en ook niet alle buschauffeurs. En met drie bussen die ongeveer op hetzelfde tijdstip naar ongeveer dezelfde bestemming rijden, is het een flinke chaos. Wij weten de juiste bus te vinden, die weliswaar een kwartier later vertrekt dan we dachten, maar ons wel in Hospital aflevert. 

Het eerste wat we doen als we uitstappen is regenjas en regenbroek aan. Het is gaan regenen. Soms een beetje, soms wat meer. En met de wind tegen, wordt eerst mijn gezicht toch nat, en voel ik de druppels langs mijn nek naar beneden lopen. Maar we blijven er monter onder en lopen stug door. Niet van suiker, het kan erger, zover is het vandaag niet, morgen wordt het beter. Dat soort gedachten. 

Na ongeveer een uur komen we bij een ‘ermita’, een klein kapelletje in het bos. Gelukkig is er ook een afdak, waar we even onder kunnen schuilen. Helaas staan er al meer mensen onder, en die maken weinig aanstalten om ons wat ruimte te geven. Dus staan we toxh nog half in de drup. Het blijkt een groep Nederlanders te zijn die een paar dagen met een gids onderweg is. Zo leer je je landgenoten weer kennen…

Nog een uur door de regen verder komen we bij de volgende ermita. Daar treffen we het beter. Geen andere pelgrims en een heel groot afdak met bankjes eronder, waar we even de regenkleding uit kunnen doen en een boterham kunnen eten. 

En als we weer op weg gaan is de regen opgehouden, en ingeruild voor mist. We hebben nog geen 50 meter zicht. En dat voor een route die in de gids wordt geprezen voor het mooie uitzicht wat je zou moeten hebben op de zee. 

De heuvel waarover we lopen is zo’n 300 meter hoog. Met het afdalen neemt ook het zicht toe. Op 200 meter hoogte menen we door de mistflarden inderdaad zee en kust te ontwaren. En op 100 meter hoogte zien we Cee aan zee duidelijk liggen. Door het dorpje bereiken we ons hotel, waar zowaar de verwarming aan staat in de kamer. De regenjassen en regenbroeken hebben het redelijk goed gehouden. Germaines nieuwe goretex-schoenen ook. Ik heb wel wat vochtige sokken en boorden van mijn wandeltrui. Minder goed werkten de regenhoezen van de rugzakken. Dus die zijn wel nat geworden. Maar we op alles voorbereid. Dus hadden we onze spullen wer in plastic zakken in de rugzak zitten. En kunnen we weer lekker droge kleren aantrekken.  

In de hotelkamer hangen en liggen overal spullen te drogen. Terwijl het buiten nog drupt, zitten wij lekker binnen en warm. Voor de komende week wordt droog weer verwacht, dan kan alles verder drogen en kunnen we extra genieten van de kustroute die voor ons ligt. 

Kees