De toerist uithangen

Rustdag Santiago

Het voelt een beetje raar om een blog te schrijven over een dag dat we “gewoon” toerist zijn geweest in Santiago. Maar ik maak maar al te graag reclame voor deze práchtige en fijne stad. Naast een mooi historisch centrum met -tig kerken en kloosters zijn ook de wijken er omheen leuk. Omdat we besloten een dag langer te blijven, moesten we van appartement wisselen en beide zijn net buiten het centrum in hele mooie, prettige wijken. Het is een middelgrote stad met zo’n 100.000 inwoners, maar heeft iets van een dorpse sfeer. Rustig, overzichtelijk, groen (veel parken), goed onderhouden. Theaters, musea, boekwinkels, goede restaurants. Dat wordt nog wennen als we morgen weer op het platteland zijn. Want we hebben vandaag ook ons plan gemaakt voor de komende week. De Camino del Norte heeft nl een soort bonus etappes naar de kust, die we nog willen lopen. Maar aangezien we liever langs de kust lopen, slaan we de eerste etappes door het binnenland grotendeels over door morgen een stukje de bus te nemen naar het gehucht Hospital (je zal er maar wonen) en dan naar Cee te lopen. En Cee ligt aan zee! De dagen erna naar Finisterre, Lires en Muxia, met hier en daar een rustdag. Geen lange, uitdagende etappes, maar even rustig afkicken van het lopen en genieten van de Costa do Morte. De doodskust, dat klinkt niet zo geweldig, vele schepen vergingen in de onberekenbare wateren, maar het moet er prachtig zijn. 

Naast het plannen maakten we vandaag de stadswandeling af die we gisteren begonnen waren. En we gingen éindelijk naar de kathedraal. Dat mag je als pelgrim natuurlijk niet overslaan: “pas als de trap achter het altaar beklommen en de apostel omarmd is, is de pelgrimsreis ten einde”, schrijft ons routeboek. Dat omarmen hebben we achterwege gelaten, maar we hebben wel de crypte gezien met de vermeende resten van Santiago (Sint Jacob). Bijzonder was dat we de kathedraal naar binnen konden via de Puerta Santa, heilige deur, alleen geopend in de heilige jaren. 

Na alle historische en religieuze monumenten was het Museum voor Hedendaagse Kunst, en vooral het gebouw van Álvaro Siza een prettige afwisseling. 

En hoe mooi en prettig Santiago ook is, we kunnen niet wachten om morgen weer de wandelschoenen aan te trekken.

Germaine