Hoogtepunt

Regüela - Sobrado 

Gisteren zijn we een flink stuk van de officiële camino afgeweken. Er was op de route zelf geen fijn onderdak beschikbaar. Met een lange warme omweg over de weg kwamen we uiteindelijk bij een heerlijke ‘casa rural’ uit. Een hotelletje midden op het platteland, waar echt helemaal niks te doen is, behalve genieten van de kamer, lekker onder een boom in de schaduw zitten in de tuin, een biertje drinken, en aanschuiven voor het eten. 

Er zijn maar weinig gasten en er is 1 andere wandelpelgrim (en 2 op de fiets). Met de wandelpelgrim drinken we het biertje en delen we de tafel tijdens het eten. Rita uit Zwitserland is nóg langer onderweg vanuit Irún dan wij. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Doorgaans zijn wij de trage pelgrims van het gezelschap. 

De afgelegen plek van het hotel zorgt voor een heerlijk stille nachtrust. En dan is er ook nog een uitgebreid ontbijt met allemaal huisgemaakt lekkers. We hebben helemaal geen zin meer om verder te gaan. Hier hadden we nog wel even kunnen blijven. Maar ja, Santiago roept. En Muxia ook. Dus pakken we tóch de rugzak weer op en gaan we weer op pad. Eerst weer een paar kilometer langs de weg, totdat we weer op het tracé van de Camino komen. Dan wordt het beter met meer onverharde paden, en natuurlijk weer geen gedoe over de route want de routestenen staan echt bij elke kruising. 

Onderweg passeren we het hoogste punt van onze hele wandeltocht: 708 meter. Het is weinig spectaculair. Geen spannende pas, geen steile klim met dito ofdaling. Gewoon een soort bolling van het  pad. Maar omdat je ook kleine resultaten moet vieren, maken we toch even een selfie. In ieder geval is het vanaf nu meer naar beneden dan omhoog. Al zal er vast nog wel ergens een vervelende klim opduiken. 

Relatief snel bereiken we ons einddoel: Sobrado. Het is een dorpje van niks dat gedomineerd wordt door een megagroot klooster. Maar wij geven prioriteit om ons eerst te installeren in ons onderkomen van de dag: een appartementje mét wasmachine. Dus wasje erin, uitrusten, en dan is het tijd om Sobrado te verkennen. Dat wil zeggen: het klooster bezoeken. Het is echt groot met verschillende kloostergangen. In één ervan is een koor aan het repeteren voor een concert vanavond. Dwalen door de kloostergangen met live muziek op de achtergrond is fantastisch. 

We zingen zelf ook heel eventjes: De grote kerk is leeg, en de monnik die ons een toegangskaartje verkocht had als tip gegeven om even te zingen onder de grote koepel. Zelfs mijn slechte zangstem klinkt ineens indrukwekkend. 

Na het toeristische bezoek drinken we een biertje oo het terras en begroeten we weer veel bekende pelgrims. Rita, de Zwitserse met wie we gisteren samen aten, drinkt een biertje met ons mee. 

‘Thuis’ in ons appartementje is de was inmiddels drooggewapperd en koken we weer eens zelf. Of beter gezegd: Germaine kookt. Dan de blog afmaken, de route van morgen bestuderen, en we zijn weer klaar voor vandaag. 

Kees