Domingueros

Muros de Nalón - Soto de Luiña

Het woord is al eerder in deze blog voorbij gekomen; een relaxte wandeling op zondag waarbij vooral de apertivo en de uitgebreide lunch daarna belangrijk zijn, noemen de Spanjaarden een dominguero (domingo=zondag). Zoiets hebben wij ook voor ogen vandaag. We hoeven “slechts” 16 km en hopen op een lekkere, uitgebreide zondagse lunch bij aankomst in Soto de Luiña. Maar omdat je nooit weet hoe het loopt, gaan we voor vertrek uit Muros toch ook maar even langs de bakker zodat we toch wat voor onderweg bij ons hebben. De meeste bakkers zijn hier op zondagochtend geopend. Die van Muros is fantastisch: een onooglijke pijpenla met de meest heerlijke broden en bizcochos (cakes). En alle mannelijke inwoners van boven de 80 zitten er aan de koffie. 

De tocht van vandaag is dan niet zo lang, maar wel heul heuvelachtig. Ik geloof niet dat we 500 meter achter elkaar vlak lopen. Veel door bos, door hele kleine dorpjes, heuvel op, heuvel af. En net als ik tegen Kees zeg dat ik het jammer vind dat we op dit deel van de Camino de zee niet zo vaak zien, duikt een mooie baai op. Eindelijk weer! We hebben de afgelopen dagen wel ria’s gezien, de bredere monding van de rivier in de zee. Maar direct aan de zee waren we al even niet meer. Sowieso is dit stuk van Asturias, ten westen van Gijón, anders dan het eerste stuk waar we doorheen liepen. Minder toeristisch, minder welvarend lijkt het wel, dunner bevolkt, meer bos en minder weiland, en zo op ‘t oog minder voorzieningen. En de wandelingen zijn wat minder spectaculair. Dat zijn maar eerste indrukken natuurlijk, maar mensen die het gebied kennen hadden al gezegd dat het heel anders zou zijn. We moeten ook echt meer plannen want de winkels zijn minder dik gezaaid. 

Rond half twee komen we aan in Soto en worden we hartelijk ontvangen in ons hotelletje. Onze pelgrimspaspoorten zijn inmiddels volgestempeld maar de eigenaresse heeft nieuwe voor ons, die ze vakkundig vastniet aan de oude. En een welkomstdrankje voor de pelgrims: een koud blikje cola en aquarius. Ideaal om mijn pijnlijke hielen mee te koelen 😁

Helaas zit het enige restaurant van het dorp vol voor de lunch. Beetje naïef van ons ook, om te denken dat we op zo’n plek op zondagmiddag nog wel terecht zouden kunnen. Maar het ruikt er heerlijk dus de reservering voor vanavond is snel gemaakt. Dan maar een biertje met pincho bij de bar bij wijze van lunch. Ook niet verkeerd. 

Germaine