Bestemming bereikt

Pedrouzo - Santiago de Compostela

We zijn er! Vanmiddag rond half 1 wandelen we het plein van de kathedraal van Santiago de Compostela op. Kees loopt de hele etappe vanaf Pedrouzo, maar voor mijn enigszins geblesseerde voeten is dat nog iets te ver. Het gaat gelukkig wel stukken beter, dus ik ga een stukje met de bus en loop de laatste 5 km mee. Zo kunnen we tóch samen “aankomen”. De wandeling de stad in is best OK, geen lelijke industrie of buitenwijken. Als we de historische binnenstad bereiken krijg ik kriebels in mijn buik, het is toch wel een momentje. Hoewel we deze tocht niet uit religieuze overtuiging maken, telkens gezegd hebben “we zien wel of we Santiago halen, is geen must” én hoewel het niet het eindpunt van onze tocht is, heeft het wel iets heel bijzonders. En het was toch de hele tijd die stip op de horizon (of liever gezegd: op de wandelkaart). Het is ook speciaal omdat er zó veel pelgrims aankomen op dat prachtige en indrukwekkende plein, momenteel tussen de 1000 en 2000 per dag. Oud en jong en alles daar tussenin. Vooral wandelaars maar ook fietsers, en Kees zag vandaag ook pelgrims te paard. Mensen alleen of juist in groepen. Mensen die uitgelaten blij zijn en mensen in tranen. 

Wij zijn vooral blij dat het gelukt is en dat het - bijna - al die tijd goed is gegaan. Maar het is ook een beetje raar. “Wat nu?” Dat weten we wel, we lopen nog een stukje door, maar weten nog niet precies hoe & wat. 

Maar eerst doen we wat iedereen hier doet: uitgebreid op de foto met de kathedraal, andere pelgrims groeten, én onze Compostela, het officiële certificaat dat je de tocht hebt volbracht ophalen. Bij het kantoor komen we de Canadezen en Amerikanen tegen, die zijn net na ons aangekomen. En vanzelfsprekend drinken we een biertje om het te vieren.

Germaine