Trampa

Gijón - Avilés

Hoy hemos hecho trampa (vandaag hebben we vals gespeeld), we deden een stukje met de bus en de trein. Dat zit zo. 

Vanochtend waren we eerst een paar uur bezig om Gijón, de grootste stad van Asturias, achter ons te laten. Waar we bij binnenkomst afgelopen woensdag door mooie, groene buitenwijken liepen, is het nu industrie en, deels nogal onderkomen, arbeiderswijken. Vervolgens lopen we een heel stuk langs een gigantische kolencentrale met reusachtige transportbanden én over een drukke weg. Ook al hebben we de bebouwing van Gijón achter ons gelaten, de kolencentrale bepaalt nog lang het uitzicht, de geluiden en geuren. De huizen die we hier zien zijn armoedig, slecht onderhouden en er ligt veel rotzooi. Bij een huis zie ik wat speelgoed en kinderfietsjes. Je zal hier maar wonen. Als volwassene al geen pretje, maar voor kinderen helemaal vreselijk, lijkt me. En ongezond. 

Na de kolencentrale volgt nog een vuilverwerking en dan voert de route eindelijk door een bos. Maar we blijven de kolencentrale nog lang ruiken. 

Ook qua rustplekken wil het dat eerste deel van de dag niet echt lukken. Geen bankje, geen café, geen geschikt plekje in de berm. Van pure armoede gaan we maar even in een bushokje zitten, daar is tenminste een bankje. 

Vervolgens een breed pad door een bos, maar het blijft allemaal een beetje unheimisch. En ook hier: nergens een goede plek om even te rusten. Hoewel we eraan toe zijn én honger en dorst hebben, lopen we toch maar door. We weten dat we over ongeveer een half uur door een gehucht met een kerkje komen, en daar kun je meestal wel even zitten. Goede beslissing: het is een mooi kerkje met groen erom heen én een paar bankjes. Daar zien we ook de eerste mede pelgrims van de dag, we hebben nog amper andere wandelaars gezien. We hoorden van menigeen dat ze tussen Gijón en Avilés de bus zouden nemen, en we snappen nu waarom 😅

Het uur daarna gaat door een aardig dal over een klein weggetje. Bij een huis naast de route aanduiding hebben de eigenaars een soort Camino monumentje gemaakt. Wandelaars schrijven naam en datum op een stuk dakpan en zo ontstaat er een hele stapel, zie foto. Ook staan er flessen water en citroenen (vast uit eigen tuin) voor de pelgrims. 

Het routeboekje waarschuwde al: zo’n 7 km voor Avilés is het gedaan met de idylle en begint het industriegebied van deze stad. We besluiten dat één industriegebied per dag genoeg is, we hebben inmiddels 18 km in de benen en nemen de bus naar het centrum van Avilés. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan in dit dunbevolkte gebied. De eerste directe bus gaat pas over 2 uur. Een andere vertrekt wel snel, gaat echter eerst een stuk de verkeerde kant op, maar dropt ons vervolgens in een klein dorpje waar we een boemeltreintje naar Avilés kunnen nemen. En als we met de trein het stadje binnenrijden, zien we de lelijke industrie en weten we dat ook dat een goede beslissing was. Het historische centrum daarentegen is práchtig en heel gezellig. We eten een menu del día op het terras en kletsen met een Duitse pelgrim die het hele stuk wel gelopen heeft en zegt dat het “hässlich” was. Tja. A veces hay que hacer un poquito de trampa (soms moet je een beetje valsspelen).

Germaine