Heerlijk geslapen. Mijn kamer had dan wel geen zeezicht, maar wel zeegeluid. Met de branding op de achtergrond sliep het super.
Ook voor vandaag weer een niet al te gek menu: het is ongeveer 15 kilometer naar Levanto. Maar ondertussen heb ik wel geleerd dat hier langs de Ligurische kust de afstand niet het grootste ding is. De hoogtemeters tellen zwaar. Helaas heeft mijn routeboek geen goede hoogteprofielen, dus ik moet er een beetje naar gissen. En inderdaad begint na de eerste 20 vlakke minuten een steile klim. In een half uur klim ik 300 meter. Hoewel het niet warm is en de zon niet schijnt, zweet ik als een otter. De lucht is erg vochtig.
De afdaling gaat lekker, maar onderweg denk ik toch mijn scheenbeen weer te voelen. Ik besluit om er een halve rustdag van te maken. Vanaf Framura is er een tot fietspad omgetoverde oude spoorlijn naar Levanto. Ik daal wat extra trappen af, en als ik bij het ex-spoortraject kom, herken ik het zelfs! Hier heb ik een paar jaar geleden hardgelopen. Toen sliepen we in Levanto en ben ik vandaar via het fietspad hierheen gelopen en terug. Ik kan me nog herinneren dat het het einde van de route was, en dat ik toen jet gevoel had aan het einde van de wereld te staan. Alsof er verderop helemaal niets meer was. Nu weet ik beter. Achter mij liggen een paar honderd kilometer wandelpad. Dat hardloopstukje was destijds heen en weer 10km, dus nu kan ik in 5 vlakke kilometers in Levanto zijn. Een eitje.
Helaas: na 500 meter is de boel afgesloten. De tunnesls zijn dicht. Dat betekent én weer terug én toch via de heuvels richting Levanto.
Het wordt goedgemaakt door een prachtig pad, met af en toe fantastisch uitzicht op zee.
Na weer 250m klimmen en dalen, ben ik anderhalf uur verder in Bonassola. Fysiel gaat het toch goed, maar nu begint het te regenen. Weeronline heeft een regenkans van 4% en die kans hebben ze hier gegrepen. Het dorp zou aan de staatsloterij mee moeten doen. Ik schuil even en besluit dan dat ik het genoeg vind. Ik zoek het oude spoortraject. Tussen Benassola en Levanto is het wel open. Tussen de dagjesmensen (het is hier vandaag een feestdag) loop ik lekker droog en vlak door de tunnels naar Levanto. Daar kom ik uiteindelijk best vroeg aan. Te vroeg in ieder geval om terecht te kunnen bij mijn overnachtingsplek. Normaal gesproken geen probleem: er is een mooie boulevard met zeezicht. Helaas regent het ook in Levanto. Dus ik dood de tijd onder een loggia, samen met andere schuilende toeristen uit verschillende landen.
Samen wordt ook het thema van de nacht: voor het eerst deze reis slaap ik op een slaapzaal met 7 anderen. Dat zal andere geluiden geven dan afgelopen nacht. Het laatste bed is nog voor me over: een bovenbed naast de deur. Altijd het minate plekje. Maar ik reken erop dat ik het hardste snurk vannacht. Dat zal ze leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten